 |
| Aferin bize !... |
Ender'in bir gece yarısı Çetin'e yazdığı mektup:
''Çetin, Sevgili Dostum,
düşünüyorum da, seninle hiç tanışmamış olsaydık ben ne olurdum? Nasıl bir Ender olurdum? Sen farklı bir okulda farklı bir semte ya da Ankara değil de farklı bir şehirde olsaydın, benden çok önce veya çok sonra doğmuş olsaydın ve ben senin varlığından bile haberdar olmasaydım ne olurdu? Ben yine böyle bir Ender olabilir miydim? Hiç sanmıyorum Sevgili Dostum hiç sanmıyorum. Bir Ender olurdu; belki daha fakir belki daha zengin, belki kitap çevirmenliği değil de çok farklı bir meslek sahibi bir Ender. İçinde Ben olmayan bir Ender. Eğer bugün Ender olarak bir anlam ifade ediyorsam, bu senin bana kattığın değerdir. Söylediklerimi hatta sustuklarımı bile senin gibi kim anlayabilir ki. Bazen beni benden daha iyi anladığını düşünüyorum. Çetin, sen hayatımda önemli bir yer tutmuyorsun, sen hayatımın tam ortasındasın. benim dünyam senin etrafında dönüyor (dur hemen sinirlenme, göbeğinden bahsetmiyorum.) Eğer sen olmasaydın, hayatımda büyük bir boşluk olurdu, hep bir şeyler eksik kalırdı. İşin garip tarafı, bu boşluğun ne(sen) olduğunu bile bilemezdim. Günümüz çoğu insan gibi; ne yaparsam yapayım, bir tatminsizlik, bir eksiklik hep olacaktı.
Sevgili Dostum, sen şimdi yan odada yatıyorsun. O kocaman göbeğin her nefes alıp verişinde inip kalkıyordur. Bana bu gece ne oldu bilmiyorum ama seninle sohbet etmek istedim. Bu mektubu da onun için yazıyorum. Çünkü sana mektup yazarken seninle konuşuyormuşum gibi geliyor bana. Bu eskiden de hep böyleydi. Komik olan da bu mektubu yarın sana elden vereceğim. (buraları okurken bana kızacaksın, ''Abi, madem konuşmak istiyordun uyandırsaydın ya'' diyeceksin. Cevabımı bildiğin için de konuşmana ara vermeden ''seninle sohbet etmek varken ne zaman uykuyu tercih ettim ben?'' haklısın Çetin, az sabahlamadık seninle sohbetlerimizle. Ama senin yorgun, kızarmış gözlerle işe gitmene gönlüm razı gelmez biliyorsun.)
Galiba bu gece benim bu melankolik halim, Ahmet Kaya'nın radyoda Ah Ulan Rıza şiirini okumasıyla başladı. Her dinlediğimde seni hatırlatır bana ve çok kederlenirim. ''o kocaman gövdene o beyaz kefeni nasıl kıyıp giydirdiler'' Hayır hayır, bunları düşünmeme çok saçma. şiirde iki arkadaşın hikayesi anlatılıyor, bize benzemeyen. Ve sen Rıza değilsin. Sen benim sevgili dostum Çetinsin. benim bu efkarlı halim yarın devam ediyor olsa anında dağıtacak olan biricik dostum. Ahmet Kaya ''Ah ulan Rıza ara sıra gıcıklaşırdın ama inan ki benim en kral arkadaşımdın'' dediğinde peşinden tekrarlarım '' Ah ulan Çetin, ara sıra gıcıklaşırsın ama inan ki benim en kral arkadaşımsın.
Dostun; ENDER
 |
| reçel-peynir dengesi |
FRAGMAN: