Sekizinci Gün, Jaco Van Dormael'in hem yazıp hem de yönettiği çok güzel bir film. Yönetmen Down Sendromlu bir insanın hayatının nasıl olabileceğini, ne tür sıkıntılar yaşayabileceğini çok samimi bir dille anlatıyor. bu filmi izleyip de etkilenmemek mümkün değil. bunda yönetmenin etkisi büyük. filmin bir yerinde Down Sendromlu olan George karakteri, Down Sendromlu olmayan insanları kastederek;
''Neden ben de herkes gibi değilim'' diye isyan ediyor. arkadaşı Harry ona;
''Sen onlardan daha iyisin'' diyor. bu yönetmenin fikridir ve yönetmen/senarist bu konuda oldukça samimidir. filmin başarısı da buradan geliyor.
Sekizinci Gün, Down Sendromu yanında dostluğu anlatan bir film. Down Sendromlu George ile iş hayatında çok başarılı ancak özel hayatında başarısız Harry'nin dostluğu. Arkadaşlık bir tür aşk gibidir. hiçbir sosyal statü farkı, hiçbir engel tanımıyor. George ve Harry gibi her şeyleri ile çok farklı iki insan çok iyi dost olabiliyorlar. Daniel Auteuil (Harry) ve Pascal Duquenne (George), anlatılan hikayedeki dostluğu muhteşem oyunculukları ile daha inandırıcı hale getiriyorlar.
Sekizinci Gün, aklıma Yağmur Adam ile Fareler ve İnsanlar filmlerini getirdi. hikaye olarak çok farklı filmler olsalar da, ana eksen aynıdır. Bu üç filmde de topluma göre normal ve normal olmayan iki kişinin yakın ilişkisi anlatılır. bu üç filmin bir ortak özellikleri de afişleri; üç filmin afişinde de iki adam yürüyor; sağda normal olan solda ise normal kabul edilmeyen olacak şekilde.
Sekizinci Gün